Docent André vertelt
Veerkracht
Vooruit, ik begin positief. Dit schooljaar had ook goede kanten. De reistijd naar school was slechts 15 traptreden. En ik vond het ook een leuke uitdaging om te kijken hoe ik via Zoom mijn energie kon doorgeven aan de leerlingen. Maar dat was het goede nieuws wel zo’n beetje.
Want natuurlijk zijn leerlingen afgehaakt en zijn de lessen minder inspirerend en effectief geweest. Hulde aan de leerlingen die veerkracht hadden en hebben doorgezet. Soms de Zoomlessen volgend op een oude telefoon.
En wat heb ik gemist? Mijn leerlingen, de collega’s en de medewerkers van TAZ. Vrijwilligerswerk, net zoals betaald werk, draait voor een flink stuk op gezelligheid en waardering. Ik moet denken aan het tv programma ‘Floortje naar het einde van de wereld’. Op een totaal afgelegen plek woont dan een persoon of een gezin. En blij en tevreden dat die mensen zijn. Het spat van het scherm. Ik heb dat altijd al erg ongeloofwaardig gevonden. En na anderhalf jaar corona zeker. Want we hebben elkaar nodig.
En wij hebben ook veerkracht nodig. Nu eerst even genieten van de vakantie. En dan weer aan de slag. Niet zoals voor corona op de Brouwersgracht. Dat is voorbij, we zullen ons moeten aanpassen aan de veranderingen. Stil staan is iets voor bomen.